๑๑๖ วัน จากวันแม่ถึงวันพ่อ ถือว่า...เป็นการสร้างคุณธรรมคือความกตัญญู ในพจนานุกรม..ฉบับหัวใจของลูก..ทุกคน ถ้าจะพูดเรื่องพ่อ-แม่..หลายคนอาจจะบอกว่าเชยจัง เพราะใครก็รู้ว่าแม่มีความหมายอย่างไร แต่ก็นั่นแหละ...ที่ต้องพูด ต้องเขียนเรื่องนี้อยู่เรื่อย ๆ บ่อย ๆ สาเหตุก็ตอบได้ง่าย..(นิดเดียว)...ว่า เพราะผู้ที่เป็นลูก...ชอบลืม..(คำว่า..พ่อ-แม่..) คำว่า “พ่อ" คำว่า "แม่” น้อยคนนักที่จะเขียน และจะพูดถึงคำนี้บ่อย ๆ ส่วนมากจะรอพูด รอเขียนกัน ในโอกาสวันแม่แห่งชาติ ปีละครั้ง แต่ถ้าจะเปรียบกับความรักของพ่อ-แม่แล้ว...เทียบกันไม่ติด... เพราะพ่อ-แม่คิดถึงลูกทุกวัน ทุกคืน และทุกลมหายใจ จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี พ่อ-แม่ก็ไม่เคยหมดความรัก ความห่วงใย ความคิดถึงได้เลยแม้แต่น้อย คนส่วนใหญ่...ลืมที่จะเขียนหรือบันทึก คำว่า “พ่อ-แม่” ลงในสมุด ๔ ห้องของหัวใจของผู้เป็นลูก ผู้ที่ได้ชื่อว่า “แก้วตาดวงใจ” ลืม....บันทึกความรักของพ่อ-แม่ ลืม....บันทึกคำสอนของพ่อ-แม่ ลืม....บันทึกความปรารถนาดีของพ่อ-แม่ แต่พอใจที่จะจดจำและบันทึกว่า... ทำไม...พ่อ-แม่ต้องดุว่าเรา... ทำไม...พ่อ-แม่ต้องตีเรา.... ทำไม...พ่อ-แม่ไม่เข้าใจเราบ้างเลย... ทำไม...พ่อ-แม่ถึงไม่รักเรา... พ่อ-แม่ใจร้ายที่สุด................. และพร้อมที่ประณามความรักของพ่อ-แม่ ด้วยถ้อยคำที่ทำให้พ่อ-แม่เจ็บปวดที่สุด ..... เบื่อ... บ่นอยู่ได้.... รำคาญ.... ไม่ต้องมายุ่ง.... โตแล้ว.... ถ้อยคำเหล่านี้ได้ออกมาจากปากของลูก....ผู้ที่พ่อ-แม่รักที่สุดในชีวิต นี้คือเหตุผล....ที่ผู้เขียนจะต้องบันทึกเรื่องราวเหล่านี้ไว้ เพื่อเตือนสติ...คนที่พ่อ-แม่รักมากที่สุดในโลก อยากจะฝากทุกถ้อยคำทุกความรู้สึก ในฐานะที่ผู้เขียนก็เป็นลูกคนหนึ่งของคณพ่อ-คุณแม่ว่า “.....วันพ่อ- วันแม่มีเพียง ๑ วัน คือ ๑๒ สิงหา, ๕ ธันวา ของทุกปี วันกตัญญูกตเวที คือ วันลูก มี ๓๖๔ วัน......” ความกตัญญูกตเวทีต่อพ่อ-แม่ไม่มีวันหมดอายุในพจนานุกรมฉบับหัวใจของลูก ลูกที่ได้ชื่อว่า .... แก้วตาดวงใจอันประเสริฐของพ่อ-แม่... แต่ความกตัญญูกตเวที คือ รู้อุปการะที่ท่านเลี้ยงแล้วและรู้จักตอบแทน ความกตัญญูกตเวทีนั้น....มีแต่จะเพิ่มอายุให้พ่อ-แม่ สุขทั้งกาย สบายทั้งใจ รักพ่อ..รักแม่.... (คำสั้นๆ...แต่มากด้วยความรู้สึกของความรักที่แม่มีให้) ท่านชายน้อย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น